Home & Life 2

Zo, onze laatste dagen komen eraan. Na meer dan 3 weken zijn we het hier al goed gewoon en voelen we ons hier al helemaal thuis. Vele dingen waar we de eerste week nog door aangedaan werden zijn nu de gewoonste zaak geworden. Douchen met koud water, geen gegil meer als er weer eens een vies beestje binnen zit, dat zetten we gewoon even terug buiten (allee dat mag Roel doen he), en Roel zijn kleren zien er niet meer uit, zo vuil (veel buitenwerk in de tuin en langs de rivier). We gebruiken dan ook maar een beperkt aantal shorten en Tshirten want anders hebben we binnen de kortste keren niks deftigs meer. Het enige wat niet went en wat ondertussen écht vreselijk wordt is het eten. 2 keer per dag die droge rijst met weinig vlees en groenten en zo zonder saus;  Ik krijg het bijna niet meer binnen. Maar de mensen doen hun best en koken dan nog apart voor ons, die verwende westerlingen, dus nog even doorbijten.

Wat wel heel leuk is dat je iedereen ondertussen al zo goed kent en dat je vooral merkt dat de mensen waar je veel mee samenwerkt (voor Roel is dat Audi en voor mij is dat Rose) weten wat ze aan je hebben en veel losser met je omgaan. Zelfde verhaal bij de kids. Kleintjes die hangen direct rond je nek maar Nicky is zo'n voorbeeld van een jongentje van een jaar of 10 die heel teruggetrokken is. Wel héél creatief maar veel op zichzelf. Als je hem dan kan triggeren en merkt dat die nu ook al eens regelmatig wat toenadering zoekt en je eens een lach ziet op zijn gezicht dan is dat wel heel tof. Toch ook wel een beetje dubbel want tja dan ben je wel weer bijna weg.

Alhoewel we al heel veel zweet gelaten hebben, moeten we toch niet echt hard werken. Roel heeft altijd wel de zwaarste jobkes zoals tuinwerk en bamboe kappen. Hij ziet er niet meer uit. Vol schrammen en wonden. Maar hij begint het te leren. Eerste dagen veel te hevig maar nu alles meer op het gemak. Ik mag veel wassen en schooluniformen strijken. Deze namiddag zijn we de recreatieruimte langs buiten beginnen te schilderen. Allee, ene muur he, want regelmatig pauzeren ('t is veel te warm)  en de rest is voor morgen he.

Zaterdag en zondag is het hier regelmatig sponsordag. Gelukkig kunnen ze hier heel veel rekenen op allerlei plaatselijke sponsors veelal vanuit Phuket. Bijvoorbeeld universiteit of scholen, hotel Ibis, KFC hebben we al zien passeren, of plaatselijke verenigingen die een liefdadigheidsactie opzetten. Zij komen dan aan met een hoop spullen (kleren/eten/...enz) en dan moet iedereen van groot tot klein in het gelid staan, "Home & life" t-shirt aan, allemaal verzamelen geblazen en lachen voor de foto. Dikwijls doen die groepen dan ook nog een activiteit samen met de kids. Wij hebben er ook weer zo'n dubbel gevoel bij en wat de kinderen er werkelijk zelf van denken blijft voor ons een vraagteken. Voor hen is het ook wel een beetje verwennerij met een ijsje, frisdrank,... en het brengt brood op de plank (in dit geval rijst dus). Dus halen ze zonder probleem hun liefste glimlach boven. Dit weekend was het wel heel impressionant bezoek, zo'n dertig motorbikers die met ronkende motoren aankomen, allemaal van die stoere gasten. Iedereen was onder de indruk.

Hierbij ook nog een paar sfeerfoto's om jullie mee te laten proeven van ons dag-dagelijks leven hier. En zo komt het afscheid van deze lieve familie wel heel dichtbij en gaan we nog een kleine 2 weken de rest van Thailand ontdekken. Het was enorm tof  om te doen en we dragen al die leuke mensen die we hebben ontmoet mee in ons hart en zullen hen zeker missen.